Τι ξέρεις εσύ για τα όνειρα που μοιάζουν με βαγόνια
σε σκουριασμένες κι άχρηστες μες τη βροχή γραμμές;;;
Τι ξέρεις για τα κύματα που είναι χαμένα χρόνια
και ποιοι μ’ αποχαιρέτισαν και ζουν στις «ερμημιές» ;
Τι ξέρεις για τα όνειρα και πίκρα τι σημαίνει,
γι’αυτά που διάλεξε κανείς και το γιατί το έχει μυστικό;
Και λες πως ζει στον ουρανό με μια φωτιά σβησμένη
ώσπου να γίνει κάποτε στη γη κι αυτός βεγγαλικό….
Τι ξέρεις για τα όνειρα κάποιων απλών ανθρώπων,
που όλα πια τ’αρνήθηκαν και ζουν μες τη «σιωπή» ..
Γραφείο του πρωθυπουργού τώρα και στη Θεσαλονίκη , ανακοίνωσε ο Τσίπρας …
Πως λέμε Σαράφης στην Αθήνα, στα Τρίκαλα , τώρα και στο Παρίσι! ε Γραφείο Πρωθυπουργόυ τώρα και στη Θεσσαλονίκη!
Υποδεχόμενος τους παραγωγικούς φορείς στο Μέγαρο Μαξίμου, ο κ. Τσίπρας εκτίμησε ότι «φέτος βρισκόμαστε σε μια καμπή και οι επόμενοι μήνες είναι οι πιο κρίσιμοι, γιατί ακριβώς θα σηματοδοτήσουν τη στροφή της οικονομίας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης».
Για τον λόγο αυτό προγραμματίζεται να δημιουργήσει στη Θεσσαλονίκη παράρτημα του Γραφείου του Πρωθυπουργού, όπου θα πραγματοποιεί συναντήσεις με τους φορείς της Θεσσαλονίκης και της Βορείου Ελλάδας. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, στο Γραφείο στη Θεσσαλονίκη θα πραγματοποιεί και συναντήσεις με ηγέτες των χωρών των Βαλκανίων, όταν εκείνοι επισκέπτονται την Ελλάδα!!!
Παρότι ασχολείται εδώ και χρόνια με το χώρο των media, αφού ήταν ένας από τους βασικούς μετόχους της εφημερίδας “Πρώτη”, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1986, είναι απορίας άξιον με ποια μέσα θα μπορέσει να “πολεμήσει” τους αντιπάλους του, οι οποίοι έχουν μεγάλη ρευστότητα. Ας μην ξεχνάμε πως στη μάχη της διεκδίκησης βρίσκονται ισχυρά ονόματα, όπως είναι ο Δ. Κοντομηνάς, Γ. Αλαφούζος, ο Β. Βαρδινογιάννης, ο Θ. Κυριακού και ο Βαγγέλης Μαρινάκης.
Πίσω από αυτή την τολμηρή απόφαση του Καλογρίτσα, ίσως και να βρίσκεται η δυνατή του σχέση με την Αριστερά και με το παλαιο ΠαΣοκ
και κυρίως ομως και με το Ν. Παππά, αφού είναι γνωστό πως ο τελευταίος εκτιμά και σέβεται ιδιαίτερα την πορεία του Καλογρίτσα.
Μήπως, λοιπόν, η κίνηση αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά αντίθετα αποσκοπεί στη δημιουργία ενός καναλιού για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Ακόμη και αν αυτό δεν ισχύει, συνεχίζει να υπάρχει το εύλογο ερώτημα σχετικά με το ποσό που απαιτείται για την υποβολή φακέλων υποψηφιότητας στο διαγωνισμό για την αδειοδότηση των ιδιωτικών καναλιών. Χωρίς να αμφισβητείται η πιστοληπτική ικανότητα του Καλογρίτσα, όλοι διερωτώνται πως θα μπορέσει να σταθεί δίπλα σε τέτοιους οικονομικούς κολοσσούς, όπως αυτοί που αναφέρθηκαν, και να αγωνιστεί.
Ποιος είναι ο Χρήστος Καλογρίτσας
Η εφημερίδα “Πρώτη” πρωτοεκδόθηκε τον Απρίλιο του 1986 και κατέβασε ρολά το Σεπτέμβριο του 1990. Ήταν ένα σύντομο εκδοτικό εγχείρημα που όπως λένε και οι απόμαχοι του Περισσού εκείνης της εποχής, στην ουσία αποτέλεσε τη γέφυρα του ΚΚΕ για να φτιαχτεί ο Συνασπισμός. Όταν ο Περισσός αποφάσισε να αποχωρήσει από το ΣΥΝ και δεν τη χρειαζόταν άλλο, την έκλεισε. Ένας από τους βασικούς μετόχους της έκδοσης ήταν ο Χρήστος Καλογρίτσας. Στέλεχος του ΚΚΕ που είχε την απόλυτη εμπιστοσύνη του “καπετάν-Γιώτη” κατά κόσμον Χαρίλαου Φλωράκη και παράλληλα διατηρούσε στενές σχέσεις με το “σύστημα Ανδρουλάκη”.
Δε χρειάζεται λοιπόν να πούμε άλλα για το γεγονός πως ο Χρήστος Καλογρίτσας διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με το Μέγαρο Μαξίμου, καθότι πολλοί πλέον ένοικοί του είναι παλιοί του “σύντροφοι”.
Ο 68χρονος Καρδιτσιώτης διατηρεί όμως στενές επαφές και με τον εταίρο συνδαιτυμόνα της κυβέρνησης καθώς είναι κουμπάρος με τον Πάνο Καμμένο -μέσω του γιου του Γιάννη- ενώ η φιλία του με τον νυν υπουργό Υποδομών και πρώην πρόεδρο του Τεχνικού Επιμελητήριου Ελλάδος, Χρήστο Σπίρτζη, μετεξελίχθηκε και αυτή σε κουμπαριά.
Τοξότης στα δημόσια έργα. Εξαγόρασε την εταιρία του Παύλου Τσίπρα
Ο Χρήστος Καλογρίτσας ακολουθεί την πεπατημένη των εκδοτών και ασχολείται με τα δημόσια έργα. Παράλληλα μπαίνει δυνατά στο χώρο των δημοσκοπήσεων μέσα από την παρουσία του γιου του Γιάννη στο βασικό μετοχικό σχήμα της γνωστής GPO. H εταιρεία του λαμβάνει μέρος σε μια ενδιαφέρουσα συγχώνευση πολλών εταιρειών, μεταξύ των οποίων είναι και η εταιρεία Τοξότης η οποία τίθεται επικεφαλής του σχήματος. Και κάπου εδώ ο Χρήστος Καλογρίτσας, έστω και τυχαία, συναντά και πάλι τους συντρόφους του καθώς η Τοξότης εξαγοράζει την εταιρεία Μέδουσα, όπως ακριβώς μετονομάστηκε η εταιρεία Τσίπρας ΑΤΕ, του Παύλου Τσίπρα, πάτερα του Πρωθυπουργού(!) μετά την αποχώρησή του από το εταιρικό σχήμα.
Η δραστήρια εταιρεία εμφανίζει πολλές και διαφορετικές συνέργειες, κυρίως με την Άκτωρ, γεγονός που οφείλεται στο ότι έχει μεγάλη ανάγκη από σοβαρή τεχνογνωσία και δάνεια εμπειρία, όπως λέγεται τεχνικά και νομικά ο όρος, για την υλοποίηση των έργων. Παρόλα αυτά η παρουσία του Χρήστου Καλογρίτσα είναι σιωπηλή και παραμένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Μέχρι το ημερολόγιο να γράψει 25 Ιανουαρίου 2015, όπου οι παλιοί του σύντροφοι παίρνουν το τιμόνι της χώρας.
Το πρόβλημα του Τοξότη ήταν πάντα η ανάγκη για δάνεια εμπειρία αναφορικά με δυνατότητά του να κατέρχεται σε μεγάλους διαγωνισμούς και να χτυπάει τα “σοβαρά” δημόσια έργα. Πριν από λίγο καιρό, η θυγατρική της Suez- παραδοσιακού στρατηγικού εταίρου του Άκτωρα- SITA CZ με έδρα την Πολωνία, εμφανίστηκε σε πρόσφατο διαγωνισμό για την αποκατάσταση χωματερών σε Σέρρες, Κιλκίς, Πολύγυρο και Ανθεμούντα δανείζοντας την τεχνογνωσία της στην εταιρεία Τοξότης που ελέγχεται από τον κ. Χρήστο Καλογρίτσα.
Παράλληλα, η κάθοδος της Τοξότης στους διαγωνισμούς του Φορέα Διαχείρισης Απορριμμάτων της Κεντρικής Μακεδονίας έχει φουντώσει τις φήμες για ένα ιδιότυπο «deal» μεταξύ του γαλλικού ομίλου και της μεσαίας ελληνικής τεχνικής εταιρείας, το οποίο δεν αποκλείεται να μετουσιωθεί και σε άλλα έργα. Η SITA CZ άλλωστε αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους επιχειρηματικούς βραχίονες της Suez, καθώς εξειδικεύεται στη διαχείριση αποβλήτων, υποστηρίζοντας τα έργα της γαλλικής εταιρείας σε απαιτητικές αγορές όπως είναι αυτές του Λονδίνου, της Γερμανίας.
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, το Μαξίμου, έχει ήδη δώσει το δαχτυλίδι του γάμου ανάμεσα στη γαλλική Suez και τον κ. Καλογρίτσα, για μια σειρά από στρατηγικές επενδύσεις, μεταξύ των οποίων η διαχείριση απορριμμάτων και το νερό.
Ενδιαφέρουσες συμπτώσεις
Ας δούμε και δύο ενδιαφέροντα στοιχεία, πάνω στο ζήτημα αυτό. Στις 10 Ιουλίου 2015, λίγες δηλαδή ημέρες μετά το δημοψήφισμα, ο Ιωάννης Μπενίσης, σύντροφος της Περιφερειάρχη Ρένα Δούρου, τοποθετείται στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΥΔΑΠ.
Τη Δευτέρα 19 Οκτωβρίου εν όψει της επίσκεψης στην Αθήνα του Γάλλου Προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, με υπογραφή του Υπουργού Επικρατείας, Νίκου Παππά, ο Μπενίσης βαφτίζεται ως «ειδικός εμπειρογνώμων σε θέματα αναπτυξιακού και επενδυτικού ενδιαφέροντος» και διορίζεται «άμισθος σύμβουλος» στο Πολιτικό Γραφείο του ίδιου υπουργού ο οποίος και υπογράφει το σχετικό ΦΕΚ. (753/22-10-2015).
Ο Νίκος Παππάς τρέφει θετικά αισθήματα για τον Χρήστο Καλογρίτσα, εκτιμώντας την πορεία και την διαδρομή του. Πολλοί βέβαια υποστηρίζουν πως ο Καλογρίτσας εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της δημιουργίας “νέων τζακιών” που δε θα κουβαλάνε τα..»κούτσουρα του παρελθόντος»
Από την άλλη πλευρά όμως η περίφημη παρέα της Αίγινας δεν παρουσιάζει τη γνωστή “ομοιογένεια”, καθώς ο Αλέκος Φλαμπουράρης βλέπει τον Καλογρίτσα και…στρίβει. Κάποιοι κάνουν λόγο για παλιά ανεξόφλητα γραμμάτια μεταξύ των δύο, ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι ο κυρ-Αλέκος έχει στο νου του κάποιον άλλον επιχειρηματία για αυτές τις δουλειές.
Σε κάθε περίπτωση η πρόσφατη επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ, πίσω από τους ήχους της “Μασσαλιώτιδας” και τα ποτά στο Gazarte, έφερε και αρκετές προτάσεις για μπίζνες με γαλλικές εταιρείες.
Οι συνεργάτες και σύμβουλοι του προέδρου Ολάντ έχουν διαμορφώσει την ατζέντα των αιτημάτων που μετά τα άδοξα εγχειρήματα του Ιπποδρόμου και των Σιδηρόδρομων περιλαμβάνει αποκλειστικά και μόνο τα … νερά.
Η βασική εταιρεία που ενδιαφέρεται να μπει στην Ελλάδα και μέσω της Ελλάδας στα Βαλκάνια είναι η Suez. Μήπως θυμάστε για ποια ιδιωτικοποίηση ενδιαφερόταν η Suez πέρσι τέτοια εποχή; Εύκολη απάντηση: Για το νερό της Θεσσαλονίκης, την ΕΥΑΘ και προφανώς και για την ΕΥΔΑΠ. Οι δύο ιδιωτικοποιήσεις φιγουράρουν ξανά στο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων της νέας κυβέρνησης, όπως ρητά προβλέπει το Τρίτο Μνημόνιο αλλά με την παραχώρηση μειοψηφικών ποσοστών 23% για την ΕΥΑΘ και 11% για την ΕΥΔΑΠ.
Προς το παρόν είναι αβέβαιο με ποιους συμμάχους θα κατέβει στον διαγωνισμό ο γαλλικός όμιλος όταν θα βγουν στον αέρα οι δύο ιδιωτικοποιήσεις, αλλά οι “κύκλοι της αγοράς” έχουν ήδη γνώση.
Το σίγουρο είναι πως ο Χ Καλογρίτσας θα μπει δυνατά στην αγορά και έχει και πολύ καλές επίσημες συστατικές επιστολές.
Ο κουμπάρος Καλογρίτσας, με απλήρωτο προσωπικό και δυσκολία να βρει εγγυητική 3 εκατ, τι πόθεν έσχες θα μας δείξει;
Ο Καλογρίτσας έχει προσωπικό απλήρωτο 8 μήνες!Αλλά εχτές «έδωσε» 52εκατ. για τηλεοπτική άδεια! Καλά άμα δείτε τα 52εκ. ….!! σφυρίχτε μου
Επίσης το γιατί στη φάρα των κατασκευαστών μηχανικών μεταξύ τους τον αποκαλούν «Σερίφη» εγώ δεν το ξέρω…
Ανάμεσα στους εκατοντάδες νεκρούς στο μακελειό της Νίκαιας είναι και πολλά παιδιά, όπως λέει το αρχηγείο της αστυνομίας.
Μια συγκλονιστική φωτογραφία κάνει το γύρο του κόσμου, απεικονίζει ένα μικρό παιδί που κείτεται νεκρό στην Promenade des Anglais στη Νίκαια της Γαλλίας. Δίπλα στο άψυχο κορμάκι η κούκλα του παιδιού.
Ο γνωστός σκιτσογράφος Carlos Latuff συγκίνησε πάλι με το σκίτσο του… Η κούκλα του παιδιού είναι στα γόνατα, κλαίει και του κρατάει το χέρι…
Ειμαι άραγε μόνο εγώ που σκέφτομαι πως οι νεκροί στο Παρίσι και τις Βρυξέλλες είναι παράπλευρες απώλειες ενός πολέμου που ξεκίνησε πριν από χρόνια το ΝΑΤΟ μακριά από την Ευρώπη;;
Αν τολμήσει κάποιος και το εκφράσει αυτό, θα τον φάνε ζωντανό;
Προφανώς, οι ζωές των πολιτών των χωρών της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης έχουν μεγαλύτερη αξία από τις ζωές των ανθρώπων σε κάποιες άλλες χώρες.
Από την άλλη διαβάζω πως οι Βέλγοι κάνουν συγκεντρώσεις για τα θύματα των Βρυξελλών στην πλατεία Χρηματιστηρίου· ( σοβαρά, έτσι λέγεται η πλατεία)
Μια και οι Βέλγοι λοιπόν κάνουν συγκεντρώσεις στην πλατεία Χρηματιστηρίου, δεν μας απαντά κάποιος ιθύνων νους σε ένα ερώτημα που κανένας μεγαλόσχημος δεν έχει απαντήσει ως τώρα : Πόσο κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή;
Ας βγει επιτέλους ένας τιμοκατάλογος με την τιμή της ανθρώπινης ζωής ανά χώρα. Να ξέρουμε πόσο τιμάται το τομάρι μας.
Σαν σήμερα, γεννήθηκε ο Αμαντέο Μοντιλιάνι με το αξεπέραστο ταλέντο στη ζωγραφική
Πέθανε άρρωστος νέος και φτωχός και δεν πρόλαβε να δει τα έργα του να αποκτούν τεράστια αξία. Τα έργα του άλλαζαν χέρια για ένα πιάτο φαΐ.
Ανάμεσα στους καταραμένους και τραγικούς ήρωες που ζουν στους στίχους των ποιημάτων του, ο Νίκος Καββαδίας βάζει μια εικόνα που δανείζεται από έναν «καταραμένο» ζωγράφο. Μια μορφή που τους συντροφεύει, τους οδηγεί ή τους στοιχειώνει, ένα τυφλό κορίτσι με κενά γαλάζια μάτια. Ο Amedeo Modigliani ζωγραφίζει τα κορίτσια με τα κενά μάτια γύρω στο 1917, και 30 χρόνια μετά ο Καββαδίας γράφει στο ποίημα Θεσσαλονίκη:
Ξέχασες ’κείνο τον σκοπό που λέγαν οι Xιλιάνοι -Άγιε Nικόλα φύλαγε κι Άγια θαλασσινή- τυφλό κορίτσι σ’ οδηγάει, παιδί του Mοντιλιάνι που τ’ αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Mαρμαρινοί.
Ο Amedeo Modigliani έζησε μια ζωή σύντομη, έντονη και ταραχώδη, κερδίζοντας τον τίτλο του καταραμένου ζωγράφου. Ακόμα και το όνομά του έδωσε την αφορμή να πάρει το παρατσούκλι Modi, που προφέρεται στα γαλλικά όπως η λέξη maudit, που σημαίνει καταραμένος. Μια ζωή που σημαδεύεται από τις καταχρήσεις, αλλά και την ασθένεια, με τη βίαιη συμπεριφορά και το πάθος να οδηγεί στην καταστροφή και τις συντρόφους και ερωμένες του. Μια ζωή που σταμάτησε στα 35 μόλις χρόνια, στις 24 Ιανουαρίου του 1920, με την τελευταία σύντροφό του, Jeanne Hebuterne, να δίνει και η ίδια τέλος στη ζωή της δύο μέρες μετά πηδώντας από το παράθυρο, ενώ ήταν οκτώ μηνών έγκυος στο δεύτερο παιδί τους.
Ο Modi λοιπόν, γεννημένος στο Λιβόρνο της Ιταλίας από αστική εβραϊκή οικογένεια, σπούδασε ζωγραφική στη Βενετία και τη Φλωρεντία και σε ηλικία 21 ετών οδηγήθηκε στο Παρίσι, στο επίκεντρο του καλλιτεχνικού κόσμου της εποχής. Παράλληλα με την τέχνη, μέρος της ζωής του γίνονται το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Φαίνεται όμως πως η αυτοκαταστροφική, όπως θεωρούνταν, συμπεριφορά του αποσκοπούσε στο να κρύψει το μυστικό του, πως έπασχε από φυματίωση, κάτι που αν γινόταν γνωστό θα τον περιθωριοποιούσε.
Ταυτόχρονα, γνωρίζοντας ότι θα πεθάνει σύντομα, προσπαθεί στα έργα του να καθιερώσει την υπογραφή του. Έτσι, ενώ στο ξεκίνημά του ενσωματώνει επιρροές από τον Πικάσο, τον Τουλούζ-Λωτρέκ, τον Σεζάν και άλλους, σύντομα τα έργα του παίρνουν ένα δικό τους δρόμο. Στους 300 περίπου πίνακες που δημιουργεί από το 1915 ως το 1920 (και κυρίως το 1918-’19), διαμορφώνει ένα απόλυτα αναγνωρίσιμο προσωπικό στυλ, πέφτοντας όμως σε δύο παγίδες: να επαναλαμβάνεται, και να μένει τελικά πίσω από τις αναζητήσεις των συγχρόνων του, όπως ο Πικάσο.
Ο Modigliani γίνεται ο ζωγράφος των πορτρέτων. Το μοντέλο του στέκεται απέναντί του ή κάθεται σε μια καρέκλα, κοιτάζοντάς τον απευθείας ή με το σώμα ελαφρώς στραμμένο. Το πρόσωπο θυμίζει αφρικάνικη μάσκα: έντονο ωοειδές σχήμα, αμυγδαλωτά μάτια, μακριά λεπτή μύτη και μικρό στυλιζαρισμένο στόμα. Οι αναλογίες του σώματος αλλοιώνονται, ο λαιμός είναι αφύσικα μακρύς και οι ώμοι χαμηλωμένοι. Οι πίνακες είναι ιδιαίτερα απλοί, με ελάχιστη ή καθόλου λεπτομέρεια στο φόντο. Μεταξύ των μοντέλων του, η αγγλίδα συγγραφέας και ερωμένη του Beatrice Hastings, οι ζωγράφοι Juan Gris και Diego Rivera, ο έμπορος τέχνης και φίλος του Léopold Zborowski.
“Όταν γνωρίσω την ψυχή σου, θα ζωγραφίσω τα μάτια σου”
…φέρεται να έχει πει στη σύντροφο και μούσα του, Jeanne Hebuterne. Ο τρόπος που χειρίζεται τα μάτια είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στα πορτρέτα του. Μικρά και ελαφρώς ασύμμετρα τοποθετημένα, παίρνουν άλλοτε ένα βλέμμα μελαγχολικό και άλλοτε γίνονται θολά ή τελείως κενά. Αυτές οι οπές στη μάσκα, με το γαλάζιο ή μαύρο χρώμα τους, φαίνεται σαν να αποκρύπτουν κάτι από το θεατή. Δεν αφήνει «παράθυρα για την ψυχή», κάποιες φορές ίσως να μην μπορεί ή να μη θέλει ο ίδιος να κοιτάξει μέσα. Πάντως, όταν τελικά ζωγραφίζει τα μάτια της Jeanne, σε μερικά από τα πολυάριθμα πορτρέτα της, νιώθουμε πως μπορούμε να διαβάσουμε κάτι από την ιστορία της, ενώ το πρόσωπο μαλακώνει με αγάπη (άραγε από την πλευρά του ή από τη δική της;).
“Με το ένα μάτι κοιτάζεις προς τον έξω κόσμο, ενώ με το άλλο κοιτάζεις προς τον εαυτό σου”
Αυτήν την αντίθεση ίσως θέλει να αναδείξει ο ζωγράφος, όταν σε κάποια πορτρέτα ζωγραφίζει το ένα μόνο μάτι. Τα κενά μάτια θεωρήθηκαν από πολλούς ότι εκφράζουν μια εσωτερικότητα και δίνουν μια ποιητική, μυστηριακή διάσταση στο πορτρέτο, ωστόσο δεν έλειψαν αυτοί που χαρακτήρισαν το αποτέλεσμα ρηχό, αμήχανο, σαν καρικατούρα. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του, η ψυχή και η προσωπικότητα αποκαλύπτεται από τη στάση του σώματος και των χεριών και την κλίση του κεφαλιού.
“Οι όμορφες γυναίκες που αξίζει να ζωγραφίσει ή να σμιλέψει κανείς μοιάζουν συχνά να επιβαρύνονται από τα ρούχα τους”
Το γυναικείο γυμνό είναι αγαπημένο θέμα του Μοντιλιάνι. Το 1917 δημιουργεί μια σειρά έργων που εκτίθενται στο Παρίσι και προκαλούν αμέσως αντιδράσεις, οδηγώντας στο κλείσιμο της έκθεσης και τη σύλληψή του. Η έκθεση ξανανοίγει όταν τα έργα απομακρύνονται από τη βιτρίνα. Οι γυναίκες του ξαπλώνουν νωχελικά, με αναφορές στα γυμνά της Αναγέννησης, με τον ερωτισμό τους όμως πια να γίνεται έκδηλος και ανθρώπινος, άρα και πιο προκλητικός. Τα πρόσωπα ακολουθούν τη μορφοποίηση των πορτρέτων του αλλά δίνουν την αίσθηση της ηδονής, ενώ το γυμνό σώμα φαίνεται ζωντανό, με το δέρμα να λάμπει πάνω στην αντίθεση των σκουροκόκκινων σεντονιών. Πάντως ως γυμνά μοντέλα χρησιμοποιεί πάντα επαγγελματίες και όχι τις σταθερές συντρόφους του.
Nude on a Blue Cushion – 1917
Portrait of Jeanne Hebuterne – 1918
Little Girl in Blue – 1918
The Boy
Gypsy Woman with a Baby – 1919
Jeanne Hebuterne in a Hat -1919
Την τελευταία φορά που πουλήθηκε έργο του Μοντιλιάνι σε δημοπρασία η τιμή του άγγιξε τα 170 εκατομμύρια δολάρια. Ήταν ένα γυμνό από αυτά που όταν εξέθεσε το 1917 η αστυνομία έκλεισε την έκθεσή του και το κοινό σκανδαλίστηκε. Ο Μοντιλιάνι ζωγράφισε ελάχιστα γυμνά σε σχέση με την ποσότητα των έργων που μας άφησε. Ο κόσμος αναγνωρίζει σήμερα στα έργα του ένα στιλ μοναδικό και πρωτότυπο, μια ένωση από μοντέρνες ιδέες με την προσωπική χρωματική ευαισθησία του, δηλωτική ηδυπάθειας ή ερωτισμού.
Σήμερα ο Αμεντέο Μοντιλιάνι που δεν έζησε για να δει την «δόξα» και την αξία των έργων του θεωρείται εθνικός θησαυρός στην χώρα του, την Ιταλία. Παρόλο που η ίδια η Ιταλία άργησε πολύ να τον αναγνωρίσει ως μεγάλο ζωγράφο. Η πρώτη αναδρομική του έκθεση στην Ιταλία έγινε μόλις το 1930, στην 17η Μπιενάλε της Βενετίας δέκα χρόνια μετά το θάνατό του. Στην περίπτωση του Μοντιλιάνι όλα έγιναν μετά θάνατον. Ο ίδιος πέθανε σε απόλυτη φτώχεια. Η τραγική ζωή του δεν έχει καμία σχέση με την αποδοχή και την επιτυχία που γνώρισε και γνωρίζει. Οι συλλέκτες σε όλο τον κόσμο τρελαίνονται να αποκτήσουν ένα έργο του και το κοινό σχηματίζει ατελείωτες ουρές για να δει κάθε έκθεση που οργανώνεται με έργα του.
Ο Μοντιλιάνι γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου πριν από 132 χρόνια. Η μέρα της γέννησης του Μοντιλιάνι συνέπεσε με την πρώτη κατάσχεση που έγινε στους Μοντιλιάνι για την κάλυψη απλήρωτων φόρων για το σπίτι του Λιβόρνου και την ακίνητη περιουσία που είχε η οικογένειά του στην Σαρδηνία. Λένε πως η γέννηση του Αμεντέο έσωσε προσωρινά την οικογένειά του από την οικονομική κατάρρευση. Σύμφωνα με ένα αρχαίο νόμο που προστάτευε τα κρεβάτια των εγκύων γυναικών και των μητέρων με νεογέννητα παιδιά, ο πατέρας του Μοντιλιάνι απέτρεψε τους πιστωτές του από το κάνουν κατάσχεση στα περιουσιακά του στοιχεία συσσωρεύοντας τα πιο πολύτιμα στην κορυφή του κρεβατιού εγκύου γυναίκας του.
Ο Μοντιλιάνι έκανε μια και μοναδική ατομική έκθεση όσο ήταν εν ζωή με διάρκεια μόνο μιας ημέρας. Συνέβη στις 3 Δεκεμβρίου του 1917, στην γκαλερί του Παρισιού Berthe Weill. Εξέθεσε 30 έργα, τα οποία του είχαν ανατεθεί από τον φίλο του, έμπορο Leopold Zborovski. Οι γυμνές φιγούρες που εξέθεσε έγιναν επίκεντρο ενός δημόσιου σκανδάλου με την αστυνομία να κλείνει την γκαλερί μόλις λίγες ώρες αφότου άνοιξε.Το 1908, στο σαλόνι των Ανεξάρτητων, ο Μοντιλιάνι παίρνει μέρος με 6 έργα. Τα έργα του θορυβούν και ο τύπος και η κριτική είναι πάντα διχασμένη. Κανένας δε τον παίρνει πολύ στα σοβαρά, επειδή τα έργα του δεν εγγράφονται σε κανένα συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ρεύμα. Τελικά η τέχνη του Μοντιλιάνι θα κρατήσει για πάντα μια ελευθερία και έναν αντικομφορμισμό στο στιλ, ο οποίος αποσταθεροποιεί όσους κριτικούς είναι υπερβολικά συνηθισμένοι να καταχωρίζουν σε καταλόγους, να ταξινομούν, να βάζουν ετικέτες.
Ο Μοντιλιάνι δήλωνε συχνά ότι αν κάνει ζωγραφική είναι για βιοπορισμό. Το πραγματικό του ενδιαφέρον στρέφεται στην γλυπτική, λέει συχνά ότι εκεί βρίσκεται η πραγματική του ελευθερία. Λέει ότι προτιμά τη συμπαγή υφή της πέτρας από το άυλο χρώμα σε ένα μουσαμά. Για αυτόν η γλυπτική είναι μείζων τέχνη, η μόνη που δίνει τη δυνατότητα σε έναν καλλιτέχνη να εκφραστεί. Όλα αυτά τα σχέδια που φτιάχνει με καταπληκτική ευκολία, τα θεωρεί αναγκαίες ασκήσεις και προετοιμασία για την τέχνη της λάξευσης της πέτρας. Αλλά όταν το λέει αυτό ασφαλώς δεν σκέφτεται την άστατη ζωή του, όπου είναι πιο εύκολο να μετακινείται με ένα κομμάτι μουσαμά παρά με ένα κομμάτι πέτρας, ξεχνάει την ευπάθεια των πνευμόνων του και το στίλβωμα της πέτρας που προκαλεί επίμονο βήχα και δυσφορία.
Τον δύσκολο δρόμο του θα φωτίσει η συνάντησή του με την ποιήτρια Άννα Αντρέγιεβνα Γκορένκο, γνωστή με το ψευδώνυμο Άννα Αχμάτοβα. Βρίσκεται στο Παρίσι με τον πρώτο της άντρα Νικολάι Γκουμίλεφ από τον οποίο θα πάρει διαζύγιο το 1916. Είναι 26 ετών και ο Μοντιλιάνι 25. Ερωτεύονται κεραυνοβόλα. Η ίδια γράφει «Ήταν φτωχός, έτσι στον κήπο του Λουξεμβούργου καθόμασταν πάντα σε παγκάκια, τις καρέκλες έπρεπε να τις νοικιάζουμε. Δεν παραπονιόταν για τίποτα ούτε για τη μιζέρια του, ούτε για το γεγονός ότι δεν είχε αναγνωριστεί. Όταν η Αχμάτοβα φεύγει για τη Ρωσία της γράφει παθιασμένα γράμματα και του απαντά με ποιήματα. Το 1911 επιστρέφει στο Παρίσι και του ποζάρει. Τα σχέδια αυτά, δυστυχώς εξαφανίστηκαν, καταστράφηκαν στα πρώτα χρόνια της ρώσικης επανάστασης.
H κόρη του Μοντιλιάνι Ζαν Μοντιλιάνι
Η σύντροφός του Ζαν Εμπουτέρν
Ο Μοντιλιάνι στη διάρκεια της ζωής του αντάλλαξε πολλά έργα του με ένα πιάτο φαγητό. Μερικά από αυτά σήμερα έχουν τις υψηλότερες τιμές στην αγορά έργων τέχνης. Όμως ο Μοντιλιάνι ήταν πάντα ένας πρίγκιπας. «Γνώρισα πραγματικά τον Μοντιλιάνι», λέει ο Βλαμένκ. «Τον γνώρισα πεινασμένο, τον είδα μεθυσμένο. Τον είδα να έχει κάποια χρήματα. Σε καμία περίπτωση δεν είδα να λείπει το μεγαλείο και η γενναιοδωρία. Ποτέ δεν έπιασα επάνω του το παραμικρό ταπεινό συναίσθημα. Αλλά τον είδα οργίλο, εκνευρισμένο από την διαπίστωση ότι η δύναμη του χρήματος που τόσο περιφρονούσε μερικές φορές αντιτασσόταν στη θέληση και την περηφάνια του».
Ο Μοντιλιάνι πέθανε μόλις δυο μέρες νωρίτερα από την ερωμένη του Jeanne Hebuterne, έγκυο τότε στο δεύτερο παιδί τους. Η πρώτη κόρη του ζευγαριού, Jeanne Modigliani, αργότερα θα γράψει την βιογραφία για τους γονείς της, και το γρήγορο πέρασμά τους από τη γη. Τα τελευταία λόγια του Μοντιλιάνι στο νοσοκομείο Σαριτέ, στον Ορτίς ντε Σαράτε, -φίλο του που τον μεταφέρει επειγόντως εκεί, αφού τον έχει βρει σε αθλία κατάσταση να τρώει επί οκτώ μέρες κονσέρβες σαρδέλα- είναι: «Δε μου μένει παρά ένα μικρό κομματάκι μυαλού… Νιώθω πως ήρθε το τέλος…Φίλησα τη γυναίκα μου, μείναμε σύμφωνοι για μια αιώνια χαρά». Η Ζαν αυτοκτόνησε και τον ακολούθησε στο θάνατο, πέφτοντας από το παράθυρο του πέμπτου ορόφου.
(Τα στοιχεία προέρχονται από τις βιογραφίες του Μοντιλιάνι από τον Christian Parisot και την Meryle Secrest. )
Μια συγκλονιστική φωτογραφία κάνει το γύρο του κόσμου, απεικονίζει ένα μικρό παιδί που κείτεται νεκρό στην Promenade des Anglais στη Νίκαια της Γαλλίας. Δίπλα στο άψυχο κορμάκι η κούκλα του παιδιού.
Χειμωνιάτικη Λιακάδα 