Από απέναντι μου κλείνει πονηρά το μάτι το christmas board με ένα κολλάζ εποχικών φωτογραφιών που μου έφτιαξε και κρέμασε στον τοίχο χτες η κόρη μου που τριγυρνάει σαν σβούρα σήμερα μέσα στο σπίτι από προχτές που επέστρεψε από τη δουλειά χωρίς να έχει πληρωθεί το bonus που της είχε τάξει ο εργοδότης της γιατί …ήταν όπως της δήλωσε …»στεγνός» μετά τις διακοπές του στο Βελιγράδι.
Η φετεινή Πρωτοχρονιά στο σπίτι μας φέτος θα είναι … » σαν shampoo τρια σε ένα» που λέει περιπαιχτικά το Παιδί μου! Θα περικλείει μέσα της άλλες δυο γιορτές. Την εξής μια:
Το ότι κυκλοφορεί όρθια και γελαστή ανάμεσα μας ! Κάτι σαν τη γιορτή των Ευχαριστιών λέω εγώ.
Πρότεινα λοιπόν να μαζευτούμε για το βραδινό τραπέζι να κλείσουμε για μια στιγμή τα μάτια και να ευχαριστήσουμε τη ζωή για όσα μας έδωσε ως σήμερα και δεν τα έχουμε αξιολογήσει.
Αυτός ο πίνακας που λέτε είναι ο πιο όμορφος πίνακας που μου έχουν χαρίσει μιας και πίσω του έκρυβε την ομορφότερη έκπληξη που μου έχουν κάνει στη ζωή μου . Ένα χειρόγραφο σημείωμα κόρης προς μάνα. Το τι έγραφε σε δαύτο δεν είναι κοινοποιήσιμο 😉
Όπως κι αν έχει μου δήλωσε χαμογελώντας, σαν οικογένεια εργαζόμαστε σκληρά για την επίτευξη των στόχων μας ειδικά τις μέρες τούτες, χαριτολογώντας για τις Πρωτοχρονιάτικες προετοιμασίες που τελικά έτσι όπως έχει η κατάσταση πάλι εγώ τις κάνω μόνη.
Τη μέρα τη γιορτινή λέμε να τη γιορτάσουμε σεμνά, ταπεινά και ελληνικά. Τα δώρα μας χειροποίητα. Το ζητούμενο δεν είναι η πολυτέλεια αλλά η χαρά της παρέας. Που όσο και αν κάποιοι επιμένουν να μας τη στερήσουν εμείς θα την νιώσουμε με λιγότερα από άλλες χρονιές και ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν!
Νομίζω ότι θα πρέπει να φάμε το φαγητό μας και να είμαστε διπλά χαρούμενοι, όχι γιατί αυτά που συμβαίνουν γύρω μας δεν μας έχουν «αγγίξει» αλλά για αυτά που συμβαίνουν μέσα μας και μας κάνουν να εκτιμούμε όλα όσα έχουμε γύρω μας.. Τους δικούς μας και τους φίλους μας, την αγάπη που τσακίζεται ολημερίς στα βράχια της καθημερινότητας, την καλή κουβέντα που ανταλλάξαμε με κάποιον άγνωστο στο δρόμο, ακόμα κι εκείνο το κατακόκκινο τριαντάφυλλο που αψήφησε το κρύο για να ανθίσει στην αυλή μας!
Οι ποιο κολλητοί φίλοι θα μαζευτούμε το βράδυ στο σπίτι για να υποδεχτούμε τι? Πιθανά μια χρονιά χειρότερη από αυτή που αφήνουμε πίσω μας. Αυτή η σκέψη περνά ξανά και ξανά από το μυαλό μου και με σπρώχνει σε σκέψεις μελαγχολικές κι ανταριασμένες!
Στιγμιαία όμως, γιατί αμέσως σηκώνομαι ανάβω τα κεράκια
( αυτά τα 4 you know…) που έχω στήσει σε ένα δίσκο κάθομαι τα χαζεύω σα παιδί ώσπου ζεσταίνεται η ψυχή μου και ξεχνιέμαι!
Μέρες περίεργες …με χαρά αλλά και ανάμικτη ανησυχία και αγωνία για το αβέβαιο αύριο που μας ξημερώνει κι εγώ θέλω να σου χαρίσω «την άκρη μιας κλωστούλας» αφού το ταμείο είναι πετσοκομμένο από μποναμάδες & δεν «βγαίνω στα ευρώπουλα» ! Τα έφαγα λένε μαζί με τον Πάγκαλο! Εγώ πάλι επιμένω , ότι αυτοί που λένε τέτοια λόγια είναι οι ίδιοι οι κλέφτες πολιτικοί και ψεύδονται ασύστολα.
Μελιγοστούς φίλους λοιπόν θα γιορτάσουμε μαζί την ευτυχία μας που μπορούμε ακόμα και συγκεντρωνόμαστε γύρω από το ίδιο τραπέζι.
Αυτό θα κάνω κάθε Πρωτοχρονιά από δω και μπρος όσο είμαι όρθια στα πόδια μου, όσες Μέρκελ, όσα ΔΝΤ, όσοι πολιτικοί και αν τραβάνε το τραπεζομάντηλο κάτω από τα πιάτα μας, χύνοντας την εορταστική μας σούπα! Εμείς πάντα θα τα ξαναγεμίζουμε είτε με μπουγιαμπέσα είτε με κρεμμυδόσουπα!
Και θα την απολαμβάνουμε στο ορκίζομαι ακόμα κι αν χρειαστεί από ένα πιάτο να τραφούμε πολλοί! Θα τα καταφέρουμε!
Όλα θα πάνε καλά, σου λέω! Που το ξέρω;;; Κάτι μου το λέει μέσα μου! Το έχω ξαναδεί το story με εμένα και τους δικούς μου σε «άφραγκες» Πρωτοχρονιές.
Παρότι την περίμενα αυτή τη γιορτή, φέτος δεν έχω τις αντοχές να κάνω τις ετοιμασίες των προηγουμένων χρόνων.
Κόντρα στη μιζέρια των ημερών του ΔΝΤ φέτος στο σπιτικό μου λέω να υποδεχθώ τον Νέο Χρόνο , στα κόκκινα! Με την δική μου έμπνευση και το δικό μου γούστο. Άλλωστε το σπίτι του καθενός μας, πάντα δείχνει την προσωπικότητα μας κι εγώ ποτέ δεν γούσταρα τα σπίτια που έφτιαχναν οι διακοσμητές ή τις περίεργες τρελές προτάσεις τους .
Για το χριστουγεννιάτικο λοιπόν τραπέζι μου λέω να γυρίσω ανάποδα τα κολωνάτα μου ποτήρια, αφού πρώτα βάλω μέσα από ένα κλαδάκι γκι, και στο ποδαράκι του ποτηριού ένα κόκκινο ρεσώ!
τη μέση του τραπεζιού θα γεμίσει η πιατέλα με το παραδοσιακό κατσικάκι που σιγοψήνεται στο φούρνο, γαρνιρισμένο με πατατούλες και μπόλικο λαδολέμονο ακουμπισμένο πάνω στις κληματόβεργες που με περισσή ευγένεια μας φίλεψε ο κυρ Σταύρος ο γείτονας από την κληματαριά του!
Δεξιά κι αριστερά θα το στολίσω με ματσάκια από μεγάλα ξύλα κανέλας δεμένα με γκυ, κουκουνάρια και μπαλίτσες και ενδιάμεσα, διάσπαρτες τις δυο κανάτες μπουκάλια με το κόκκινο κρασί μας μέσα έτσι για να αναπνέει κιόλας. Και για γλυκό μια μους μανταρίνι ( άμα έχεις καλή πρώτη ύλη παπάδες φτιάχνεις και τη βασιλόπιτα μας βασισμένη σε παλιά δοκιμασμένη συνταγή .
Όποτε τη φτιάχνω μου έρχονται στο νου χριστουγεννιάτικες ιστορίες που μιλάνε για τη ζεστασιά που έρχεται στο σπίτι όταν οι γυναίκες φουρνίζουν τα γλυκά τους και το σπίτι μοσχοβολάει βούτυρο και λιωμένη ζάχαρη!
Θα τα ξαναπούμε όμως κάποια άλλη στιγμή… Κλείνω εδώ Με φωνάζει το καθ-οίκον 😉
Σας στέλνω βιαστικά αλλά από το βάθος της ψυχής μου ευχές για τον νέο χρόνο
« Αυτός που έρχεται να είναι καλύτερος από αυτόν που φεύγει και φευγοντας να μην πάρει μαζι τους κανένα δικό μας ανθρωπο .
Καλή χρονιά , σε εσένα φιλε /η μου αναγνώστη/στρια μου σε εσέναι αλλά και σε όσους αγαπάς ! Από τα βαθη της καρδιας μου, ευχομαι ο Νεος χρονος που ερχεται να φερει στο σπιτικο σας Αγάπη, Ειρήνη, Ευτυχία, Ευημερία και πολλα χαμογελα και ένα Καλύτερο Αυριο με Ομονοια (οχι την πλατεία! ) !!!!! 
Σας στέλνω επίσης ένα μεγάλο Φιλί και την Αγάπη μου.
Κράτα το
Κράτα το
Κράτα το
Κράτα το
Κράτα το
Κράτα το
Κράτα το
Κράτα το
Κράτα το
Κράτα το
Κράτα το
Κράτα το
Κράτα το
Χειμωνιάτικη Λιακάδα 