Τα παιδιά του πολέμου

H πιτσιρίκα που πουλάει γλυκά στο δρομο της Δαμασκού και ταυτόχρονα ετοιμάζει τα μαθήματά της δεν άφηνε με τίποτε τον Wasim Kheir Beik να την φωτογραφήσει.
Τελικά, ο φωτογράφος του πρακτορείου SANA την φωτογραφησε από 30 μέτρα απόσταση (παίρνοντας και το πρώτο βραβείο για το 2007 από την Ένωση Αραβικών Πρακτορείων Ειδήσεων), χαρίζοντας μας την θαυμάσια αυτή εικόνα.

ΗΠΑ, 2004. Ο μικρός Ιρακινός Saleh ο οποίος έχει ακρωτηριαστεί από αμερικανική βόμβα στο Ιράκ, νοσηλεύεται σε νοσοκομείο του Όκλαντ, στην Καλιφόρνια, για να πραγματοποιηθούν διορθωτικές επεμβάσεις. Τα άλλα παιδιά, αρχίζουν να τον κοροϊδεύουν για την εμφάνισή του και ο μικρός αναστατώνεται. Οι νοσοκόμες για να τον ηρεμήσουν, δένουν πάνω στο ακρωτηριασμένο του χέρι, ένα μολύβι. Ο μικρός Saleh τότε ζωγραφίζει ένα αεροπλάνο που ρίχνει βόμβες. Η φωτογραφία ελήφθη από την Deanne Fitzmaurice και τιμήθηκε με βραβείο Πούλιτζερ το 2005.

Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις…
…στη ζωη δεν υπαρχει δεν μπορω…υπάρχει δε θέλω..

Μη χαιδεύουμε λοιπόν τα αυτιά των παιδιών μας και μην υποθάλπτουμε την τεμπελιά και την αδιαφορία τους …

Η ανάρτηση αυτή είναι χαρισμένη  σ’ όσους γονείς ψάχνουν να αγοράσουν – ας πούμε – ρούχα Armani στα παιδιά τους και σ’ όσους βάζουν δάσκαλο για να τα βοηθήσει να μάθουν τα μαθήματα του Δημοτικού!

 

Αφιερωμένη, όμως, και σ’ όσους μικρούς μαθητές που κακομαθημένοι από τους γονείς τους                         δεν μπορούν να αποφασίσουν ποιό κινητό να διαλέξουν…